 |
| Μία σπάνια φωτογραφία. Ο Χίτλερ μαζί με τον Σπύρο Λούη. |
Φτάνοντας στο σταθμό «Olympia Stadion» του βερολινέζικου μετρό, νιώθεις πως τα βαγόνια έχουν τις δυνατότητες μίας… μηχανής του χρόνου! Το Ολυμπιακό Στάδιο του Βερολίνου φιλοξένησε το 1936 τους σημαντικότερους Αγώνες (ίσως). Από κάθε άποψη… το ταξίδι στον χρόνο είναι εξαιρετικά ενδιαφέρον. Κατ’ αρχάς πρέπει να πούμε πως εξωτερικά, το στάδιο δεν έχει αλλάξει καθόλου από τότε που ο Χίτλερ και η Ναζιστική Γερμανία φιλοξένησαν όλον τον κόσμο, πριν τον αιματοκυλήσουν τρία χρόνια αργότερα. Τα δεκάδες λευκά περιστέρια που απελευθερώθηκαν στον ουρανό του Βερολίνου κατά την τελετή έναρξης, αποδείχτηκαν η μεγαλύτερη φάρσα στην ιστορία…
Το Ολυμπιακό Στάδιο αποτελεί ένα σημαντικό αξιοθέατο του Βερολίνου. Κτίστηκε το 1934-36 από τον αρχιτέκτονα Βέρνερ Μαρχ.
Την 1η Αυγούστου του 1936 ο Αδόλφος Χίτλερ τέλεσε την έναρξη των Αγώνων. Αυτοί ήταν και οι πρώτοι Ολυμπιακοί Αγώνες που είχαν τηλεοπτική κάλυψη (25 γιγαντοοθόνες είχαν τοποθετηθεί στο Βερολίνο) και ραδιοφωνική κάλυψη σε 28 γλώσσες. Απαθανατίστηκαν στην ταινία Olympia (1938) από τη σκηνοθέτιδα Λεν Ριέφενσταλ. Το Olympia Stadion (Ολυμπιακό Στάδιο) ήταν ένα από τα λίγα κτίρια που υπέστησαν λίγες ζημιές κατά τη διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου. Και στέκει επιβλητικό ακόμα και στις μέρες μας…
Σήμερα το στάδιο χρησιμοποιείται από τη Χέρτα Βερολίνου, αλλά και για τη διοργάνωση events και συναυλιών. Το 2006 χρησιμοποιήθηκε για τη διεξαγωγή του τελικού αγώνα μεταξύ Γαλλίας και Ιταλίας, για το παγκόσμιο κύπελλο FIFA Γερμανίας 2006. Στο γήπεδο αυτό διεξάγεται κάθε χρόνο ο τελικός του Κυπέλλου Γερμανίας.
Κόστισε 242 εκατομμύρια ευρώ και έχει συνολική χωρητικότητα 74.228 θεατές.
Βρίσκεται στο δυτικό άκρο της περιοχής Σαρλότενμπουργκ-Βίλμερσντορφ, στο δυτικό τμήμα της πόλης.
Με αρχαία πρότυπα…
Το στάδιο ακολουθεί, με την καθαρά γεωμετρική του μορφή, αρχαία πρότυπα. Το μισό του σταδίου είναι υπόγειο. Στον χώρο του θα βρει κανείς σήμερα αγάλματα με αρχαία τεχνοτροπία, καθώς επίσης στήλες αφιερωμένες στους ολυμπιονίκες της Γερμανίας στις ολυμπιάδες που έγιναν μέχρι σήμερα.
Η πρώτη λαμπαδηδρομία
Στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Βερολίνου το 1936 έγινε για πρώτη φορά ολυμπιακή λαμπαδηδρομία, ιδέα του Καρλ Ντιμ, διευθυντή της Ακαδημίας των Σπορ της Κολωνίας και γενικού γραμματέα της οργανωτικής επιτροπής. Η Αφή της Φλόγας πραγματοποιήθηκε στις 20 Ιουλίου και πρώτος λαμπαδηδρόμος ήταν ο Κώστας Κονδύλης. Η Φλόγα μπήκε στο Ολυμπιακό Στάδιο την 1η Αυγούστου, έχοντας διανύσει 3.075 χιλιόμετρα. Για πρώτη, επίσης, φορά πραγματοποιήθηκαν πολιτιστικές εκδηλώσεις στο πλαίσιο των Ολυμπιακών, ενώ λειτούργησε κλειστό κύκλωμα τηλεόρασης.
Η ελληνική ομάδα, που παρέλασε πρώτη, είχε επικεφαλής τον χρυσό ολυμπιονίκη Σπύρο Λούη, ως επίσημο προσκεκλημένο του ίδιου του Χίτλερ, ενώ το μπάσκετ, το χάντμπολ και το κανόε μπήκαν για πρώτη φορά στο ολυμπιακό πρόγραμμα.
Tο χαστούκι στον ναζισμό…
Αναμφίβολα η μεγαλύτερη μορφή των Αγώνων του 1936 ήταν ο Αφροαμερικανός Τζέσε Όουενς. Με τα τέσσερα χρυσά μετάλλια που κατέκτησε, έδωσε ένα ισχυρό χαστούκι στον Χίτλερ που αποχώρησε από το γήπεδο νωρίτερα, για να αποφύγει την απονομή των μεταλλίων στον «κατώτερο» μαύρο αθλητή.
Μια από τις πιο χαρακτηριστικές στιγμές εκείνης της διοργάνωσης ήταν το αγώνισμα του μήκους, που ήταν το δεύτερο αγώνισμά του. Μεγάλο φαβορί στο αγώνισμα ο Γερμανός Λουτζ Λονγκ (μετέπειτα στενός φίλος του Όουενς). Ο Όουενς κάνει τις πρώτες προσπάθειές του. Οι κριτές τις θεωρούν άκυρες. Ο Γερμανός Λουτζ Λονγκ κανονικά θα έπρεπε να τρίβει τα χέρια του από ικανοποίηση. Γιατί όχι μόνο θα κέρδιζε ένα χρυσό ολυμπιακό μετάλλιο, αλλά δεν θα χρειαστεί να «απολογηθεί» στα οργισμένα πρόσωπα των διοργανωτών για ένα ακόμα χαμένο μετάλλιο από έναν... μαύρο.
Όμως όχι. Ο Λονγκ πλησιάζει τον Όουενς. Θαυμάζει τον αθλητή για τα προσόντα και το θάρρος του. Του υποδεικνύει να ξεκινήσει το άλμα του αισθητά πριν από τη γραμμή του άκυρου. Και τον ενθαρρύνει να «πετάξει» όσο πιο μακριά μπορεί. Και όλα αυτά στο Ολυμπιακό Στάδιο του Βερολίνου, μπροστά στα μάτια των Αρχών του ναζισμού, μπροστά στα μάτια του Χίτλερ!
Και ο Όουενς κάνει το μεγαλύτερο άλμα. Και κερδίζει το χρυσό. Και ο Λονγκ τον πλησιάζει και με ειλικρινές βλέμμα θαυμασμού και εκτίμησης τον συγχαίρει θερμά!
«Όλα τα μετάλλια και τα κύπελλα που κέρδισα στη ζωή μου δεν αξίζουν τίποτα μπροστά στη φιλία που μου χάρισε ο Λουτζ Λονγκ!", είχε δηλώσει ο Όουενς λίγο καιρό αργότερα.
Ο Όουενς, παρά το γεγονός ότι έκανε κάτι το οποίο έμοιαζε ακατόρθωτο, δεν καλέστηκε ποτέ στον Λευκό Οίκο για συγχαρητήρια, ούτε έλαβε κάποιο τηλεγράφημα από τον Φραγκλίνο Ρούσβελτ. Μπορεί να πέτυχε τόσες διακρίσεις, όμως αυτό δεν σήμαινε ότι αυτομάτως θα γινόταν ο μεγάλος σταρ, αφού ούτε στην Αμερική δεν ξεχνούσαν εύκολα ότι ήταν Αφροαμερικανός.
Δούλεψε μετά τους Ολυμπιακούς Αγώνες σε βενζινάδικο, σε καθαριστήριο! Πέθανε στις 31 Μαρτίου του 1980, σε ηλικία 66 ετών.
Η αναγνώριση ήρθε μετά τον θάνατό του. Το 1984, ένας δρόμος κοντά στο στάδιο του Βερολίνου πήρε το όνομά του. Δυο γραμματόσημα με τη φιγούρα του βγήκαν το 1990 και το 1998.
Επίσης, πολλές πλατείες και πάρκα έχουν πάρει το όνομά του, ενώ το στάδιο στίβου του πανεπιστημίου του Οχάιο έχει το όνομά του. Τέλος, μπήκε στο hall of fame των αθλητών από την Αλαμπάμα το 1970.
http://www.sigmalive.com/simerini/sport+time/453314
Φτάνοντας στο σταθμό «Olympia Stadion» του βερολινέζικου μετρό, νιώθεις πως τα βαγόνια έχουν τις δυνατότητες μίας… μηχανής του χρόνου! Το Ολυμπιακό Στάδιο του Βερολίνου φιλοξένησε το 1936 τους σημαντικότερους Αγώνες (ίσως). Από κάθε άποψη… το ταξίδι στον χρόνο είναι εξαιρετικά ενδιαφέρον. Κατ’ αρχάς πρέπει να πούμε πως εξωτερικά, το στάδιο δεν έχει αλλάξει καθόλου από τότε που ο Χίτλερ και η Ναζιστική Γερμανία φιλοξένησαν όλον τον κόσμο, πριν τον αιματοκυλήσουν τρία χρόνια αργότερα. Τα δεκάδες λευκά περιστέρια που απελευθερώθηκαν στον ουρανό του Βερολίνου κατά την τελετή έναρξης, αποδείχτηκαν η μεγαλύτερη φάρσα στην ιστορία…
Την 1η Αυγούστου του 1936 ο Αδόλφος Χίτλερ τέλεσε την έναρξη των Αγώνων. Αυτοί ήταν και οι πρώτοι Ολυμπιακοί Αγώνες που είχαν τηλεοπτική κάλυψη (25 γιγαντοοθόνες είχαν τοποθετηθεί στο Βερολίνο) και ραδιοφωνική κάλυψη σε 28 γλώσσες. Απαθανατίστηκαν στην ταινία Olympia (1938) από τη σκηνοθέτιδα Λεν Ριέφενσταλ. Το Olympia Stadion (Ολυμπιακό Στάδιο) ήταν ένα από τα λίγα κτίρια που υπέστησαν λίγες ζημιές κατά τη διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου. Και στέκει επιβλητικό ακόμα και στις μέρες μας…
Σήμερα το στάδιο χρησιμοποιείται από τη Χέρτα Βερολίνου, αλλά και για τη διοργάνωση events και συναυλιών. Το 2006 χρησιμοποιήθηκε για τη διεξαγωγή του τελικού αγώνα μεταξύ Γαλλίας και Ιταλίας, για το παγκόσμιο κύπελλο FIFA Γερμανίας 2006. Στο γήπεδο αυτό διεξάγεται κάθε χρόνο ο τελικός του Κυπέλλου Γερμανίας.
Κόστισε 242 εκατομμύρια ευρώ και έχει συνολική χωρητικότητα 74.228 θεατές.
Βρίσκεται στο δυτικό άκρο της περιοχής Σαρλότενμπουργκ-Βίλμερσντορφ, στο δυτικό τμήμα της πόλης.
Με αρχαία πρότυπα…
Το στάδιο ακολουθεί, με την καθαρά γεωμετρική του μορφή, αρχαία πρότυπα. Το μισό του σταδίου είναι υπόγειο. Στον χώρο του θα βρει κανείς σήμερα αγάλματα με αρχαία τεχνοτροπία, καθώς επίσης στήλες αφιερωμένες στους ολυμπιονίκες της Γερμανίας στις ολυμπιάδες που έγιναν μέχρι σήμερα.
Η πρώτη λαμπαδηδρομία
Στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Βερολίνου το 1936 έγινε για πρώτη φορά ολυμπιακή λαμπαδηδρομία, ιδέα του Καρλ Ντιμ, διευθυντή της Ακαδημίας των Σπορ της Κολωνίας και γενικού γραμματέα της οργανωτικής επιτροπής. Η Αφή της Φλόγας πραγματοποιήθηκε στις 20 Ιουλίου και πρώτος λαμπαδηδρόμος ήταν ο Κώστας Κονδύλης. Η Φλόγα μπήκε στο Ολυμπιακό Στάδιο την 1η Αυγούστου, έχοντας διανύσει 3.075 χιλιόμετρα. Για πρώτη, επίσης, φορά πραγματοποιήθηκαν πολιτιστικές εκδηλώσεις στο πλαίσιο των Ολυμπιακών, ενώ λειτούργησε κλειστό κύκλωμα τηλεόρασης.
Η ελληνική ομάδα, που παρέλασε πρώτη, είχε επικεφαλής τον χρυσό ολυμπιονίκη Σπύρο Λούη, ως επίσημο προσκεκλημένο του ίδιου του Χίτλερ, ενώ το μπάσκετ, το χάντμπολ και το κανόε μπήκαν για πρώτη φορά στο ολυμπιακό πρόγραμμα.
Tο χαστούκι στον ναζισμό…
Αναμφίβολα η μεγαλύτερη μορφή των Αγώνων του 1936 ήταν ο Αφροαμερικανός Τζέσε Όουενς. Με τα τέσσερα χρυσά μετάλλια που κατέκτησε, έδωσε ένα ισχυρό χαστούκι στον Χίτλερ που αποχώρησε από το γήπεδο νωρίτερα, για να αποφύγει την απονομή των μεταλλίων στον «κατώτερο» μαύρο αθλητή.
Μια από τις πιο χαρακτηριστικές στιγμές εκείνης της διοργάνωσης ήταν το αγώνισμα του μήκους, που ήταν το δεύτερο αγώνισμά του. Μεγάλο φαβορί στο αγώνισμα ο Γερμανός Λουτζ Λονγκ (μετέπειτα στενός φίλος του Όουενς). Ο Όουενς κάνει τις πρώτες προσπάθειές του. Οι κριτές τις θεωρούν άκυρες. Ο Γερμανός Λουτζ Λονγκ κανονικά θα έπρεπε να τρίβει τα χέρια του από ικανοποίηση. Γιατί όχι μόνο θα κέρδιζε ένα χρυσό ολυμπιακό μετάλλιο, αλλά δεν θα χρειαστεί να «απολογηθεί» στα οργισμένα πρόσωπα των διοργανωτών για ένα ακόμα χαμένο μετάλλιο από έναν... μαύρο.
Όμως όχι. Ο Λονγκ πλησιάζει τον Όουενς. Θαυμάζει τον αθλητή για τα προσόντα και το θάρρος του. Του υποδεικνύει να ξεκινήσει το άλμα του αισθητά πριν από τη γραμμή του άκυρου. Και τον ενθαρρύνει να «πετάξει» όσο πιο μακριά μπορεί. Και όλα αυτά στο Ολυμπιακό Στάδιο του Βερολίνου, μπροστά στα μάτια των Αρχών του ναζισμού, μπροστά στα μάτια του Χίτλερ!
Και ο Όουενς κάνει το μεγαλύτερο άλμα. Και κερδίζει το χρυσό. Και ο Λονγκ τον πλησιάζει και με ειλικρινές βλέμμα θαυμασμού και εκτίμησης τον συγχαίρει θερμά!
«Όλα τα μετάλλια και τα κύπελλα που κέρδισα στη ζωή μου δεν αξίζουν τίποτα μπροστά στη φιλία που μου χάρισε ο Λουτζ Λονγκ!", είχε δηλώσει ο Όουενς λίγο καιρό αργότερα.
Ο Όουενς, παρά το γεγονός ότι έκανε κάτι το οποίο έμοιαζε ακατόρθωτο, δεν καλέστηκε ποτέ στον Λευκό Οίκο για συγχαρητήρια, ούτε έλαβε κάποιο τηλεγράφημα από τον Φραγκλίνο Ρούσβελτ. Μπορεί να πέτυχε τόσες διακρίσεις, όμως αυτό δεν σήμαινε ότι αυτομάτως θα γινόταν ο μεγάλος σταρ, αφού ούτε στην Αμερική δεν ξεχνούσαν εύκολα ότι ήταν Αφροαμερικανός.
Δούλεψε μετά τους Ολυμπιακούς Αγώνες σε βενζινάδικο, σε καθαριστήριο! Πέθανε στις 31 Μαρτίου του 1980, σε ηλικία 66 ετών.
Η αναγνώριση ήρθε μετά τον θάνατό του. Το 1984, ένας δρόμος κοντά στο στάδιο του Βερολίνου πήρε το όνομά του. Δυο γραμματόσημα με τη φιγούρα του βγήκαν το 1990 και το 1998.
Επίσης, πολλές πλατείες και πάρκα έχουν πάρει το όνομά του, ενώ το στάδιο στίβου του πανεπιστημίου του Οχάιο έχει το όνομά του. Τέλος, μπήκε στο hall of fame των αθλητών από την Αλαμπάμα το 1970.
http://www.sigmalive.com/simerini/sport+time/453314
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου