Πέμπτη 30 Μαΐου 2013

Κινεζικό απολίθωμα διεκδικεί τον τίτλο του αρχαιότερου προγόνου των πουλιών

 

Το πρωτο-πουλί έχει μήκος περίπου μισό μέτρο από την άκρη του ράμφους ως το τέλος της ουράς του (Φωτογραφία: Associated Press)


Ένα κινεζικό απολίθωμα που φέρει το εύγλωττο όνομα «Πουλί της Αυγής» (Aurornis) και έχει ηλικία περίπου 160 εκατ. ετών, είναι ο νέος διεκδικητής του τίτλου του αρχαιότερου προγόνου των πουλιών, τον οποίο έως τώρα κατέχει ο «Αρχαιοπτέρυξ», για τον οποίο όμως πρόσφατα προέκυψαν αμφιβολίες αν ήταν όντως πουλί ή δεινόσαυρος.
Το νέο εύρημα πάντως έρχεται να στερεώσει, από ανατομική άποψη, τη θέση του διάσημου, πιο εξελιγμένου και κατά 10 εκατ. χρόνια νεότερου «Αρχαιοπτέρυγα» (Archaeopteryx) ως αρχέγονου πουλιού και όχι ως μέλους της οικογένειας των δεινοσαύρων. Η νέα ανακάλυψη εξάλλου ενισχύει την άποψη ότι η ικανότητα πετάγματος αναπτύχθηκε μόνο μια φορά στους δεινόσαυρους και οδήγησε στην εξέλιξη των πουλιών.
«Αν πράγματι είναι το πιο πρωτόγονο πουλί, πρόκειται για τεράστιας σημασίας ανακάλυψη» δήλωσε ο παλαιοντολόγος Στέφεν Μπρουσάτε του πανεπιστημίου του Εδιμβούργου. Όμως άλλοι επιστήμονες αμφιβάλλουν ότι όντως πρόκειται για το πρώτο πουλί, ενώ μερικοί αμφισβητούν ακόμα και την αυθεντικότητα του απολιθώματος, επειδή αφενός δεν ανακαλύφθηκε σε ανασκαφές αλλά από ένα Κινέζο αγρότη που μετά το πούλησε σε ένα έμπορο απολιθωμάτων και, αφετέρου, επειδή βρίσκεται σε υπερβολικά καλή κατάσταση.
Οι ερευνητές, με επικεφαλής τον παλαιοντολόγο Πασκάλ Γκοντφρουά του Βασιλικού Βελγικού Ινστιτούτου Φυσικών Επιστημών των Βρυξελλών, οι οποίοι έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό Nature, σύμφωνα με το BBC, το Γαλλικό Πρακτορείο και το Science, εντόπισαν και μελέτησαν το απολίθωμα, που εδώ και χρόνια βρισκόταν ξεχασμένο στα αρχεία ενός κινεζικού μουσείου.
Το πρωτο-πουλί έχει μήκος περίπου μισό μέτρο από την άκρη του ράμφους ως το τέλος της ουράς του. Πιθανώς ήταν ένας μικρός φτερωτός δεινόσαυρος με μικρά κοφτερά δόντια, που είχε πλέον αρχίσει να γίνεται πουλί.
«Κατά τη γνώμη μου πρόκειται για πουλί, αν και αυτές οι υποθέσεις είναι πάντα πολύ επίμαχες. Οι διαφορές ανάμεσα στα πουλιά και στους δεινόσαυρους (που έμοιαζαν με πουλιά αλλά δεν πέταγαν), είναι πολύ λεπτές» δήλωσε ο Γκοντφρουά και πρόσθεσε ότι είναι αδύνατο να ειπωθεί με βεβαιότητα αν το «Πουλί της Αυγής» πετούσε ή όχι - και πόσο καλά. Είναι πιο πιθανό, όπως είπε, ότι χρησιμοποιούσε τις φτερούγες του για να κάνει σύντομες πτήσεις-άλματα από δέντρο σε δέντρο.
Η κάποτε σαφής διάκριση ανάμεσα στους δεινόσαυρους και τα πουλιά έχει αρχίσει να θολώνει όλο και περισσότερο, καθώς συνεχώς νέα ευρήματα έρχονται στο φως, ιδίως στην Κίνα. Ο Γκοντφρουά πιστεύει ότι υπήρξε μια ομαλή και συνεχής εξελικτική πορεία από τους δεινόσαυρους στον Aurornis, από εκεί στον Αρχαιοπτέρυγα και, τελικά, στα σύγχρονα πουλιά.
'Άλλοι όμως επιστήμονες έχουν αμφιβολίες. Ορισμένοι επιμένουν ότι ο Αρχαιοπτέρυξ, που πριν από 150 εκατ. χρόνια πετούσε με τις καλοσχηματισμένες φτερούγες του, σχετίζεται περισσότερο με τους δεινόσαυρους (όπως ο τρομερός Velociraptor) παρά με τα πουλιά. Σε αυτή την περίπτωση, η ικανότητα πετάγματος θα είχε εξελιχτεί όχι μια φορά, αλλά τουλάχιστον δύο. Αρκετοί παλαιοντολόγοι θεωρούν ότι μόνο ο διάσημος Αρχαιοπτέρυξ, που ανακαλύφθηκε το 1861 στη Γερμανία (επιβεβαιώνοντας την εξελικτική θεωρία του Δαρβίνου), δικαιούται τον επίζηλο τίτλο του πρώτου πραγματικού πουλιού.
Η εξέλιξη των πουλιών συνέβη κάποια στιγμή στη διάρκεια της Ιουρασικής περιόδου πριν από περίπου 160 εκατ. χρόνια, όταν μερικοί σαρκοφάγοι δεινόσαυροι άρχισαν να αναπτύσσουν σκελετούς κατάλληλους για πέταγμα στον αέρα και να βγάζουν τα ανάλογα φτερά από το σώμα τους. Περίπου 30 είδη φτερωτών δεινοσαύρων έχουν ανακαλυφθεί μέχρι σήμερα, τα περισσότερα στην Κίνα. Τελικά, μια ομάδα αυτών των πλασμάτων διαχωρίστηκε εξελικτικά και αποτέλεσε τα πουλιά που γνωρίζουμε σήμερα.
«Γνωρίζουμε ότι τα πουλιά είναι δεινόσαυροι, αλλά ακόμα δεν ξέρουμε την ακριβή γενεαλογία των πουλιών» δήλωσε ο Μπρουσάτε, παρά τη νέα ανακάλυψη. Συνεπώς το «σίριαλ» της καταγωγής των πουλιών θα έχει και άλλα επεισόδια στο μέλλον.

SCIENCE.IN.GR

http://news.pathfinder.gr/eco-science/scitech/897097.html

 

Σάββατο 25 Μαΐου 2013

Αναβίωση των «Θεσμοφορίων» στο Μουσείο της Ακρόπολης

 

 
Με στόχο την ανάδειξη των τοπικών παραδοσιακών προϊόντων και τη διασύνδεσή τους με τον τουρισμό και τον πολιτισμό, το υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων επιδιώκει να αναβιώσει έναν αρχαίο αγροτικό θεσμό, τα «Θεσμοφόρια», και στο πλαίσιο αυτό οργανώνει στο Μουσείο της Ακρόπολης τριήμερο εκδηλώσεων.
Η επίσημη έναρξη των εκδηλώσεων «Θεσμοφόρια 2013», οι οποίες θα διαρκέσουν έως και την Κυριακή 26 Μαΐου, έγινε το βράδυ της Παρασκευής από τον υπουργό Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων Aθανάσιο Τσαυτάρη.
Στην αρχαιότητα τα «Θεσμοφόρια» ήταν γιορτή που τελούνταν σε πολλές περιοχές της αρχαίας Ελλάδας, προς τιμήν της θεάς Δήμητρας και της κόρης της Περσεφόνης. Στις εκδηλώσεις που διαρκούσαν σχεδόν πέντε ημέρες έπαιρναν μέρος αποκλειστικά γυναίκες. Οι τελετές των «Θεσμοφορίων» ήταν συνδεδεμένες με τη γη, τους καρπούς της, την ανάπτυξη της γεωργίας και γενικότερα ήταν ένας ύμνος της γονιμότητας.
«Σήμερα τα Θεσμοφόρια επικεντρώνονται στη διαχρονικότητα και τη σημασία της γεωργίας και των καρπών της γης στη δημιουργία κοινωνικών θεσμών και στην ανάπτυξη της σύγχρονης κοινωνίας», τόνισε στο χαιρετισμό του ο κ. Τσαυτάρης. Στο πλαίσιο αυτό, συνέχισε, τίθενται υπό την αιγίδα του υπουργείου όλες οι τοπικές γιορτές ανά την Ελλάδα, ανά προϊόν, ανά Περιφέρεια και ταυτόχρονα τίθενται κοινές παράμετροι προδιαγραφών και ποιότητας των τοπικών εκδηλώσεων.
Παράλληλα, υπογράμμισε ότι τα Θεσμοφόρια ως θεσμός συνδέουν τον πρωτογενή τομέα με τον τουρισμό και τον πολιτισμό, δίνοντας προστιθέμενη αξία στα ποιοτικά αγροτικά μας προϊόντα, συνδέοντας τα με την τοπική παράδοση της κάθε περιοχής και προβάλλοντας γευστικούς και τουριστικούς προορισμούς σε όλη τη χώρα.
To Σάββατο θα πραγματοποιηθεί Επιστημονικό Συνέδριο στο αμφιθέατρο του Μουσείου Ακρόπολης, με θέμα τον ρόλο της γεωργίας στην εξέλιξη της κοινωνίας και οι νέες προοπτικές.
Οι εκδηλώσεις ολοκληρώνονται την Κυριακή με την παρουσίαση από τον εκπρόσωπο του Ξενοδοχειακού Επιμελητηρίου Ελλάδος και επικεφαλής του Προγράμματος «Ελληνικό Πρωινό», Γιώργο Πίττα, της δράσης του «Ελληνικού πρωινού» όλων των Περιφερειών της χώρας.

ANT1

http://news.pathfinder.gr/culture/895426.html

Τρίτη 14 Μαΐου 2013

Οι σημερινοί κάτοικοι της Κρήτης «απόγονοι των Μινωιτών»

 

Τα περίφημα ανάκτορα της Κνωσού έξω από το Ηράκλειο. Ο μινωικός πολιτισμός φαίνεται ότι αναπτύχθηκαν από πληθυσμούς που έφτασαν στην Κρήτη πριν από 9.000 χρόνια  
Τα περίφημα ανάκτορα της Κνωσού έξω από το Ηράκλειο. Ο μινωικός πολιτισμός φαίνεται ότι αναπτύχθηκαν από πληθυσμούς που έφτασαν στην Κρήτη πριν από 9.000 χρόνια  
Όταν ο Σερ Άρθουρ Έβανς ανακάλυψε στις αρχές του εικοστού αιώνα τα απομεινάρια του πολιτισμού που ο ίδιος βάφτισε «Μινωικό» έμεινε έκθαμβος. Προσπαθώντας να δώσει μια εξήγηση ως προς την προέλευση ενός τόσο προηγμένου πολιτισμού θεώρησε ότι οι Μινωίτες ήταν απόγονοι των προηγμένων Αιγυπτίων. Η ιδέα του Εβανς παραμένει ακόμη και σήμερα σε ισχύ, αν και κατά καιρούς υπήρξαν και άλλες προτάσεις.
Η τελική απάντηση σε αυτό το αρχαιολογικό ζήτημα δίνεται σήμερα όχι από την αρχαιολογική σκαπάνη, αλλά από τη γενετική. Ομάδα ερευνητών με επικεφαλής τον καθηγητή Ιατρικής και Επιστημών Γονιδιώματος του Πανεπιστημίου Washington κύριο Γεώργιο Σταματογιαννόπουλο ανέλυσε δείγματα DNA από σκελετούς που βρέθηκαν σε σπηλιά στο οροπέδιο Λασιθίου στην Κρήτη τα οποία συνέκρινε με δείγματα από άλλους 135 σύγχρονους και αρχαίους ανθρώπινους πληθυσμούς.
Όπως αναφέρουν οι ερευνητές στο άρθρο τους που δημοσιεύεται στην επιθεώρηση Nature Communications, ο Μινωικός πολιτισμός αναπτύχθηκε κατά την Εποχή του Χαλκού από αυτόχθονες κατοίκους της Κρήτης, οι οποίοι ήταν απόγονοι των πρώτων ανθρώπων που αποίκισαν το νησί, 9.000 χρόνια περίπου πριν από σήμερα.
Το DNA αποκαλύπτει
Για τη μελέτη χρησιμοποιήθηκε το μιτοχονδριακό DNA, δηλαδή το DNA που υπάρχει στα κυτταρικά οργανίδια που ονομάζονται μιτοχόνδρια και τα οποία αποτελούν τα εργοστάσια παραγωγής ενέργειας του κυττάρου. Τα μιτοχόνδρια μεταβιβάζονται στους απογόνους μέσω της μητέρας. Διαπιστώθηκε ότι το μιτοχονδριακό DNA των Μινωιτών δεν έφερε ομοιότητες με αυτό των Αιγυπτίων ή των άλλων αφρικανικών πληθυσμών. Αντίθετα, εντοπίστηκαν μεγάλες γενετικές ομοιότητες με τους σύγχρονους και αρχαίους ευρωπαϊκούς πληθυσμούς. Τέλος, η ανάλυση έδειξε το υψηλότερο ποσοστό συγγένειας των Μινωιτών με τον σύγχρονο πληθυσμό της Κρήτης αλλά και σύγχρονων Ελλήνων από την υπόλοιπη χώρα.
Σύμφωνα με τον κ Σταματογιαννόπουλο το σενάριο της καταγωγής των Μινωιτών έχει ως εξής: «Πριν από περίπου 9.000 χρόνια, υπήρξε εκτεταμένη μετανάστευση ανθρώπων της Νεολιθικής Εποχής από περιοχές της Ανατολίας που αντιστοιχούν σήμερα σε μέρη της Τουρκίας και της Μέσης Ανατολής. Τότε έφτασαν στην Κρήτη και οι πρώτοι κάτοικοι του νησιού. Η ανάλυση μιτοχονδριακού DNA που πραγματοποιήσαμε και η σύγκριση με άλλους πληθυσμούς, δείχνει ότι οι Μινωίτες έχουν την ισχυρότερη γενετική συσχέτιση με πληθυσμούς της Νεολιθικής Εποχής καθώς και με αρχαίους αλλά και σύγχρονους Ευρωπαίους και ιδιαίτερα με τον πληθυσμό της Κρήτης. Σύμφωνα με τα αποτελέσματά μας, ο Μινωικός πληθυσμός αναπτύχθηκε πριν από 5.000 χρόνια στην Κρήτη από προγόνους που κατοικούσαν στο νησί ήδη και είχαν φτάσει εκεί 4.000 χρόνια νωρίτερα».
Ο έλληνας καθηγητής σημείωσε επίσης ότι «οι γενετικές αναλύσεις παίζουν έναν ολοένα και πιο σημαντικό ρόλο στην πρόβλεψη και στην προστασία της υγείας του ανθρώπου. Η μελέτη μας υπογραμμίζει το γεγονός ότι η ανάλυση του DNA μπορεί να μας βοηθήσει όχι μόνο να έχουμε ένα πιο υγιές μέλλον αλλά να κατανοήσουμε και την ιστορία μας. Παρόμοιες έρευνες θα μας βοηθήσουν να ανακαλύψουμε τις γενετικές σχέσεις μεταξύ Μινωιτών και Μυκηναίων και μεταξύ των ελληνικών φυλών της Κλασικής Ελλάδας».
Καρπός συνεργασίας
Η εργασία είναι καρπός μιας πολυπληθούς ομάδας επιστημόνων διαφορετικών ειδικοτήτων. Υπεύθυνοι για τη στατιστική ανάλυση των δεδομένων η οποία βασίστηκε σε εξαιρετικά προηγμένους αλγορίθμους είναι η κυρία Περιστέρα Πάσχου, επίκουρη Καθηγήτρια στο Τμήμα Μοριακής Βιολογίας και Γενετικής του Δημοκρίτειου Πανεπιστημίου Θράκης, και ο κ. Πέτρος Δρινέας, καθηγητής στο Τμήμα Επιστήμης Υπολογιστών του Πανεπιστημίου Rensselaer στις ΗΠΑ.
Ο κ. Μανώλης Μιχαλοδημητράκης, καθηγητής Ιατροδικαστικής και Τοξικολογίας στο Πανεπιστήμιο Κρήτης συντόνισε την αναγνώριση και συλλογή των αρχαίων οστών που χρησιμοποιήθηκαν για την εξαγωγή του DNA. Ο αρχαιολόγος δρ. Βασιλάκης και η ανθρωπολόγος δρ ΜακΤζορτζ παρείχαν τα οστά που αποτέλεσαν το αντικείμενο της έρευνας. Μεγάλη ήταν η συμβολή του εκλιπόντος αρχαιολόγου Νίκου Παπαδάκη, ο οποίος ως διευθυντής της Αρχαιολογικής Υπηρεσίας Αγίου Νικολάου υπήρξε θερμός υποστηρικτής της μελέτης, η οποία ξεκίνησε πριν από δέκα και πλέον χρόνια.
Βήμα Science

Γενετική αρχαιολογία
SCIENCE.IN.GR

Τρίτη 7 Μαΐου 2013

Ελληνίδα αστροφυσικός της NASA στην Αμερικανική Ακαδημία Επιστημών

Άλλη μια επιστήμονας, ελληνικής καταγωγής, που διαπρέπει στο εξωτερικό, γνώρισε μια σημαντική διεθνή καταξίωση.
Πρόκειται για την αστροφυσικό της Αμερικανικής Διαστημικής Υπηρεσίας (NASA) Χρύσα Κουβελιώτου, η οποία επελέγη ως νέο μέλος της Εθνικής Ακαδημίας Επιστημών των ΗΠΑ, του ανώτερου επιστημονικού φορέα της χώρας, ως αναγνώριση της πολλαπλής συνεισφοράς της στη διαστημική και αστρονομική έρευνα.
Η κ. Κουβελιώτου είναι ανώτερη ερευνήτρια στο Κέντρο Διαστημικών Πτήσεων Μάρσαλ της NASA, στο Χάντσβιλ της Αλαμπάμα και, εδώ και χρόνια, διεξάγει έρευνες πάνω σε διάφορα αστρονομικά-αστροφυσικά φαινόμενα στο πεδίο των υψηλών ενεργειών, όπως οι μαύρες τρύπες, οι αστέρες νετρονίων (πάλσαρ) και ιδίως οι εκρήξεις ακτινών-γάμα.
Η Ελληνίδα επιστήμονας άρχισε να εργάζεται στη NASA το 2000 και έχει υπάρξει επικεφαλής ερευνήτρια σε πολλές επιστημονικές έρευνες στις ΗΠΑ και την Ευρώπη.
Σήμερα, μεταξύ άλλων, συμμετέχει στην επιστημονική ομάδα που μελετά τις εκρήξεις ακτινών γάμα (Gamma-Ray Bursts ή GRBs) μέσω του διαστημικού τηλεσκοπίου «Fermi». Ακόμα, συμμετέχει στις επιστημονικές ομάδες που κατευθύνουν τα τηλεσκόπια Swift και NuSTAR, μελετώντας τα πιο εκρηκτικά φαινόμενα στο σύμπαν.
Οι μελέτες της Χ. Κουβελιώτου έχουν ρίξει φως στις εκρήξεις ακτινών-γάμα (τα πιο φωτεινά και ισχυρά φαινόμενα που έχουν ποτέ καταγραφεί στις εσχατιές του διαστήματος) και η ίδια συμμετείχε στη διεθνή επιστημονική ομάδα που για πρώτη φορά επιβεβαίωσε ότι αυτά τα φαινόμενα προέρχονται από πηγές εκτός του γαλαξία μας (κυρίως από τη βαρυτική κατάρρευση μεγάλων άστρων και τη συνακόλουθη δημιουργία μαύρων οπών).
Επιπλέον, η κ. Κουβελιώτου με τους συνεργάτες της έκανε την πρώτη επιβεβαιωμένη ανακάλυψη ενός σπάνιου είδους πολύ πυκνών μαγνητικών άστρων νετρονίων (magnetars), που αποτελούν απομεινάρια εκρήξεων υπερκαινοφανών αστέρων (σούπερ-νόβα). Αυτά τα άστρα έχουν μαγνητικά πεδία τρισεκατομμύρια φορές μεγαλύτερα από το γήινο.
Η Χρύσα Κουβελιώτου γεννήθηκε στην Αθήνα, σπούδασε Φυσική στο πανεπιστήμιο Αθηνών (1975), έκανε το μεταπτυχιακό της στην αστροφυσική στο βρετανικό πανεπιστήμιο του Σάσεξ (1977) και πήρε το διδακτορικό της από το Τεχνικό Πανεπιστήμιο του Μονάχου στη Γερμανία (1981), όντας πιθανώς η πρώτη επιστήμων στον κόσμο που έκανε PhD στις εκρήξεις ακτίνων-γάμα. Για 12 χρόνια δίδαξε Φυσική και Αστρονομία στο πανεπιστήμιο Αθηνών, αλλά τελικά την «κέρδισε» η έρευνα στη NASA.
Έχει δεχτεί διάφορα βραβεία για το έργο της, όπως το «Βραβείο Ρόσι» (2003) και το «Βραβείο Ντεκάρτ» (2004), ενώ πέρυσι τιμήθηκε με το «Βραβείο Αστροφυσικής Ντάνι Χάινεμαν» (το απονέμουν από κοινού το Αμερικανικό Ινστιτούτο Φυσικής και η Αμερικανική Αστρονομική Εταιρία), καθώς και το Μετάλλιο Διακεκριμένης Υπηρεσίας της NASA. Το περιοδικό "Time" την χαρακτήρισε ένα από τα 25 πρόσωπα με τη μεγαλύτερη επιρροή διεθνώς στο πεδίο έρευνας του διαστήματος, έχοντας κάνει πάνω από 370 επιστημονικές δημοσιεύσεις.
Όπως έχει δηλώσει η κ. Κουβελιώτου, «όταν ήμουν ακόμα στην Ελλάδα, παρακολούθησα τον Νιλ Άρμστρονγκ να κάνει το διάσημό βήμα του στο φεγγάρι.
Γοητεύτηκα τόσο που αποφάσισα αμέσως ότι ήθελα να γίνω αστροναύτης. Όμως δεν υπήρχαν Έλληνες αστροναύτες κι έτσι επέλεξα ένα άλλο μονοπάτι: την αστρονομία»..

Πηγή: http://gr.news.yahoo.com/ελληνίδα-αστροφυσικός-της-nasa-στην-αμερικανική-ακαδημία-επιστημών-081827820.html