ΤΟ ΑΡΧΑΙΟ ΚΑΡΑΒΙ ΤΗΣ ΚΕΡΥΝΕΙΑΣ

(πάνω) ΤΟ ΝΑΥΑΓΙΟ ΤΟΥ ΑΡΧΑΙΟΥ ΚΑΡΑΒΙΟΥ ΤΗΣ ΚΕΡΥΝΕΙΑΣ ΟΠΩΣ ΑΝΕΛΚΥΘΗΚΕ , ΔΙΑΤΗΡΗΘΗΚΕ ΣΕ ΠΟΛΥΕΘΥΛΙΝΗ ΓΛΥΚΟΖΗ ΚΑΙ ΕΠΑΝΑΣΥΝΑΡΜΟΛΟΓΗΘΗΚΕ ΣΤΟ ΑΡΧΑΙΟ ΚΑΣΤΡΟ ΤΗΣ ΒΑΣΙΛΙΣΣΑΣ ΤΟΥ ΒΟΡΡΑ. ΤΗΣ ΚΕΡΥΝΕΙΑΣ ΜΑΣ.

 

Ο Ανδρέας .Μ. Καριόλου (ΑΡΡΗΣ) ΑΝΑΚΑΛΥΠΤΕΙ ΤΟ ΑΡΧΑΙΟ ΚΑΡΑΒΙ ΤΗΣ ΚΕΡΥΝΕΙΑΣ ΜΕ ΑΜΦΟΡΕΙΣ ΠΟΥ ΦΕΡΟΥΝ ΤΑ ΑΡΧΙΚΑ " ΑΡΙ "

Μέσα στην πρωινή καταχνιά και τον δυνατό παφλασμό των κυμάτων της δυνατής τραμουντάνας, ξεχώρισε στά βάθη της θάλασσας ο Κερυνειώτης δύτης Ανδρέας Καριόλου, τόν μικρό λόφο απο Ροδιακούς αμφορείς απ' το φορτίο του Αρχαίου ναυάγιου της Κερύνειας. Ηταν το πρωινό του Σαββάτου της 20ης Νοεμβρίου 1965 με το βυθόμετρο στα 100 ποδάρια. Όπως ο Ανδρέας ακολουθούσε το σύννεφο λάσπης που άφηνε η άγκυρα του σπογγαλιευτικού του, σκάφους «ΓΛΑΥΜΑΡΙΟ», καθώς αυτό παρασυρόταν απο την αναπάντεχη κακοκαιρία, συνάντησε την μεγαλύτερη έκπληξη της ζωής του. Σταμάτησε για λίγο, εκστατικός μπροστά στο υπέρoχο αυτό θέαμα, δευτερόλεπτα όμως μετά, βλέποντας την άγκυρα να χάνεται γρήγορα, θυμήθηκε οτι έπρεπε να σώσει το σκάφος του από τους κοντινούς βράχους της Χρυσοκάβας.

Χρειάστηκαν περισσότερες από 400 καταδύσεις μέσα σε δύο χρόνια για να ξαναβρεί ο Ανδρέας το χαμένο του ναυάγιο στις αρχές του 1967.

Ήταν 1 περίπου ναυτικό μίλι Ανατολικά Βόρειο-Ανατολικά από το λιμανάκι της Αχαϊκής πόλης της Κερύνειας στα Βόρεια παράλια της Νήσου Κύπρου.

Με τη μέθοδο της Καρβουνογραφίας 14, (Ανθρακα-14) η Αμερικανική Αρχαιολογική Αποστολή του Πανεπιστημίου της Πενσυλβάνια, καθόρισε την ηλικία του ξύλου του σκάφους γύρω στα 389 π.Χ. ενώ οι χιλιάδες αμύγδαλα και κουκούτσια σύκων και φακής φαίνεται να είχαν κοπεί γύρο στα 288 π.Χ. αποκαλύπτοντας οτι ίσως να επρόκειτο για ένα γηραλέο Ελληνικό σκάφος περίπου 100 χρόνων!.

Για τους αρχαιολόγους σε όλο τον κόσμο, η ανακάλυψη του Ανδρέα Καριόλου, αυτού του δεύτερης γενεάς πρόσφυγα, της Μικρασιατικής Καταστροφής, απλά, έφερνε για πρώτη φορά στο φως, το αρχαιότερο και παγκοσμίως πιο καλά διατηρημένο σκάφος, (60% και πλέον της γάστρας του) που έπλεε στις θαλασσοφίλητες ακτές της Κερύνειας την εποχή του Μεγάλου Αλεξάνδρου.

Για όλους εμάς όμως τους Κερυνειώτες, ήταν μια Επιστροφή στις ρίζες μας, στο Βασιλιά Κηφέα τον ιδρυτή της αγαπημένης μας Κερύνειας, και τους τόσους άλλους Αρχαίους Έλληνες προγόνους μας που έφεραν τον Ελληνικό πολιτισμό το πνεύμα και τήν κουλτούρα "εις γήν εναλίαν Κύπρον".

Από το 1967 μέχρι και το 1972 οι εργασίες για την ανέλκυση, συντήρηση και επανασυναρμολόγηση του αρχαίου καραβιού ήσαν στο επίκεντρο διεθνούς επιστημονικού αρχαιολογικού ενδιαφέροντος. Το καράβι φαίνεται να είχε ολικό μήκος 14,3 μέτρα και πλάτος 4,4 μέτρα, βρέθηκαν 5 μπρούντζινα νομίσματα. Δύο απ’ αυτά είχαν κοπεί το 306 π.Χ απο τον Δημήτριο τον Πολιορκητή. Υπήρχαν 4 κεραμικά κύπελλα, 4 κουτάλια ξύλινα, 4 κεραμικά πιάτα. Στη θέση του καταστρώματος της πρώρας βρέθηκαν 160 μολυβένιοι δαχτύλιοι για το μουδάρισμα του ιστίου που πιθανόν κατά τη στιγμή του ναυαγίου να ήταν κατεβασμένο.

Το γέρικο σκαρί ήταν φαγωμένο απο σκουλήκι ενώ εξωτερικά τα ύφαλα του σκάφους είχαν μολυβένιο περίβλημα πάχους 1-2 χιλιοστών. Στο φορτίο του σκάφους υπήρχαν περίπου 300 ροδιακοί αμφορείς κρασιού με δυνατότητα μεταφοράς 35 περίπου κιλών κρασιού ο κάθε ένας. Στο χέρι μερικών αμφορέων βρέθηκαν τα αρχικά του Ελληνικού Αλφαβήτου «ΑΡΙ». Απο αξιοθαύμαστη σύμπτωση το χαιδευτικό του Ανδρέα Καριόλου απο 15 χρονών, για τους Κερυνειώτες , ήταν «ο Αρρρής»!.

Μαζί με τους αμφορείς υπήρχαν διάφορα αγγεία απο την Σάμο μέχρι και την Παλαιστίνη ενώ βρέθηκαν και 29 τεράστιες μυλόπετρες από ηφαιστιογενή πέτρα της Νισύρου. Το καράβι ήταν εμπορικό και φαίνεται να είχε υποστεί τουλάχιστον τρεις φορές μεγάλες επισκευές. Ήταν κυρίως ακτοπλοϊκό και σχετικά μικρό για την εποχή του. Βρέθηκαν επίσης 5 μεταλλικές αιχμές δοράτων μαζί με πολλά άλλα κεραμικά, ξύλινα και μεταλλικά αντικείμενα.

Οσοι είχαν την τύχη να γνωρίσουν απο κοντά τον Κύπριο Κερυνειώτη Ζορπά, την Κερυνειώτικη αυτή λιμανιώτικη, φυσιογνωμία του «Αρρρή!», με το βαθιά ηλιοκαμένο πρόσωπο, το ξεπλυμένο απο την αλμύρα της θάλασσας μουστάκι, το τεράστιο χαμόγελο και την απλότητα του χαρακτήρα με τα γυμνά πόδια και τα παραδοσιακά σανδάλια χειμώνα- καλοκαίρι, ήξεραν ότι η μοίρα πραγματικά δέν διάλεξε καθόλου! μα καθόλου τυχαία!.

 

Ο καπετάν Ανδρέας γιος του καραβοκύρη, Ματθαίου Καριόλου απο τον Καραβά της Κύπρου και της Πανιώς (Παναγιώτας) Μαργαρίτη απο την Στράντζα Βόρεια της Κωνσταντινούπολης. Δημιούργησε την πρώτη σχολή υποβρύχιας κολύμβησης στην Κύπρο το 1952 και απο τότε όργωνε την Ανατολική Μεσόγειο και τα Μικρασιατικά παράλια (συνήθης πορεία : Κερύνεια, Τρίστομον, Ανεμούριο, Μερσίνα, Λατακία, Junieh, Αμμόχωστος, Απόστολος Ανδρέας, Κερύνεια) , με το μικρό 10 μετρο σκάφος του «ΓΛΑΥΜΑΡΙΟ». Ηταν εξαίρετος γνώστης της Αγγλικής και της Τουρκικής (απο την Μικρασιάτισσα μητέρα του) και έγινε γνωστός στους Ναυτικούς κύκλους της εποχής 1960-70 απο τα βιβλία πορτολάνους του Αγγλου Captain Denham ο οποίος χρησιμοποιούσε τις γνώσεις του Ανδρέα. Ηταν Δημοτικός σύμβουλος της Κερύνειας και του άρεσε να είναι γνωστός με το επάγγελμα του σφουγγαρά, (National Geographic: «dirty old sponge fisherman»!). Εκτός απο την καταδυτική σχολή και τις θαλάσσιες τουριστικές εκδρομές στην Ανατολική Μεσόγειο, ήταν εσπεριδοκαλιεργητής και εξαγωγέας λεμονιών, διατηρούσε σταθμό πωλήσεως καυσίμων, και μαγαζί πώλησης θαλασσίων ειδών. Ηταν τέρας τιμιότητας και σάν φωτεινά παραδείγματα για τα παιδιά του, χρησιμοποιούσε φοβερά απλούς, εργατικούς αυτοδημιούργητους, ζωντανούς και δημιουργικούς προς το κοινωνικό σύνολο, χαρακτήρες της Κερύνειας όπως «ο Μάστρε Σπυρής ο Κωμοδρόμος» και ο «Μάστρε Σωκράτης ο Χτίστης». Οι απίστευτες γνώσεις του απλού Ελληνα Κύπριου σφογγαρά και η άπταιστη Αγγλική ευφράδεια του, μάγεψαν ακόμη και τους ιδιοκτήτες του National Geographic οι οποίοι δυό και τρείς φορές φιλοξένησαν συνεντεύξεις του στα παγκοσμίου εμβέλειας περιοδικά τους.

Κατα την Τουρκική εισβολή κρατήθηκε και αυτός όμηρος του Αττίλα για ένα σχεδόν χρόνο στο Ξενοδοχείο DOME όπου ξεχώρισε σαν ηγετική φυσιογνωμία και ιδιαίτερα για τον αλτρουισμό και την απίστευτη ανθρωπιά και τιμιότητα του. Το 1974-75 ήταν ένας απο τους βασικούς μάρτυρες κατηγορίας της Τουρκίας στην Φραγκφούρτη, ενώ ταυτόχρονα δραστηριοποιήθηκε έντονα στην Παγκύπρια Επιτροπή Προσφύγων και στο Σωματείο Αδούλωτη Κερύνεια, αξιοποιώντας τις εκατοντάδες φίλους του σε σημαντικές θέσεις σε διάφορες χώρες του εξωτερικού για την κατάλληλη ενημέρωση σχετικά με την Τουρκική εισβολή.

Τον Απρίλιο του 1977 Πρόσφυγας πλέον και ο ίδιος άφησε την τελευταία του πνοή στα 120 πόδια κάτω απο τη θάλασσα, σε μιά προσπάθεια απίστευτου αλτρουισμού και αυτοθυσίας για να σώσει Καναδό στρατιώτη Ειρηνευτή ο οποίος είχε εγκαταλειφθεί μετά απο καταδυτικό ατύχημα απο τον ομοεθνή εκπαιδευτή του, στα ανοιχτά του κόλπου Λάρνακος. Ο Υπουργός Εξωτερικών του Καναδά Jamieson ταξιδεύοντας για τον σκοπό αυτό απο τη χώρα του παρασημοφόρησε μεταθανατίως, στο πρόσωπο της συζύγου του κυρίας Τασούλας (Αναστασίας Προεστού απο Αγιο Ερμόλαο και Λάπηθο), τον Ανδρέα, -για πρώτη φορά στα χρονικά των Καναδικών ενόπλων δυνάμεων- με τόν Αστέρα Θάρρους και Ανδρείας.

Το Ομοίωμα του Αρχαίου καραβιού της Κερύνειας, το «ΚΕΡΥΝΕΙΑ 2», ήταν το όραμα του Προέδρου Χάρη Τζάλα (ενός ακόμη κατατρεγμένου Αλεξανδρινού Ελληνα) και της μεγάλης Ομάδας των ανθρώπων του Ελληνικού Ινστιτούτου Προστασίας Ναυτικής Παράδοσης,(ΕΙΠΝΠ), , ήλθε κοντά μας, σε μιά εξαιρετικά δύσκολη περίοδο, σάν μια δροσερή αύρα στο φοβερό καμίνι της προσφυγιάς και της απόγνωσης, μετά την Τουρκική εισβολή του 1974.

Μπροστά στον κίνδυνο του ολοκληρωτικού αφανισμού και διαγραφής της Ελληνικότητας μας απο τους Τούρκους, το Ελληνικό «ΚΕΡΥΝΕΙΑ 2», το βαφτιστήρι της Μελίνας Μερκούρη, ο συνδετικός αυτός κρίκος με τήν Ελλάδα και τους Προγόνους μας, έγινε ο Παγκόσμιος «πρέσβης» και ο ακούραστος εργάτης για τα δίκαια του Κυπριακού λαού μπροστά στο έγκλημα της Τούρκικης εισβολής και κατοχής.

Νεα Υόρκη, Γιοκοχάμα, Οσάκα, Φουκουόκα, Αμβούργο και Σεβίλλη, σε κάθε σταθμό, σε κάθε λιμάνι, σε πεζοδρόμια, γέφυρες, στούντιο ξένων τηλεοπτικών σταθμών και κατάμεστες αίθουσες Πανεπιστημίων ακόμη και στο ίδιο το κατάστρωμα του καραβιού το πλήρωμα του ΚΕΡΥΝΕΙΑ 2 περνούσε το μήνυμα της κατάφορης παραβίασης των πιό βασικών ανθρωπίνων δικαιωμάτων στην Κύπρο απο τους Νεότουρκους.

Οι Ιάπωνες φοβερά συγκινημένοι και ενθουσιασμένοι με το Ιστορικό του Καραβίου, πήραν έγκριση και κατασκεύασαν το πιστό αντίγραφο του «KEΡΥΝΕΙΑ ΙΙ» το οποίο και ονόμασαν «ΚΕΡΥΝΕΙΑ ΙΙΙ». Το «ΚΕΡΥΝΕΙΑ ΙΙΙ» με ανοιχτό το μεγαλοπρεπές ιστίο του και με 100 πιστά κεραμικά αντίγραφα των Ροδιακών αμφορέων στο εσωτερικό της γάστρας του, φιλοξενεί και αυτή τη στιγμή, εκατομμύρια Ιαπώνων, σε ειδικά κατασκευασμένο τεράστιο, όμορφα διακοσμημένο, στεγασμένο χώρο, στην πόλη Fukuoka (Hakata) της Ιαπωνίας. Ο Μεγάλος αυτός «Πρέσβυς» του Ελληνικού πολιτισμού περιμένει , ακόμη, τις Κυβερνήσεις Ελλάδος και Κύπρου να τον χρησιμοποιήσουν με τον πιο κατάλληλο για τα εθνικά μας συμφέροντα τρόπο.

Ομως το αρχαίο καράβι, παραμένει αιχμάλωτο στα χέρια των Οργάνων των «πλανηταρχών». Περιμένει υπομονετικά τους Ελληνες να επιστρέψουν στην πόλη του Κυφέα. Περιμένει και στηρίζεται στις επόμενες γενεές Ελλήνων, με την ελπίδα ότι θα επιστρέψουν επιτέλους στις αρχές και τα δόγματα, τον διαφωτισμό την σκέψη της Αρχαίας Ελληνικής Φιλοσοφίας, προσβλέπει σε μιά παγκόσμια Ελληνική ενότητα η οποία μέσα στα πλαίσια, της έμπρακτα, αποδεδειγμένης μέσα απο αιώνες Ελληνικής Δικαιοσύνης, να διεκδικήσει επιτέλους τα πιο βασικά ανθρώπινα δικαιώματα και να απελευθερώσει τα όσα έχουν με εγκλήματα, συμφέροντα και δολοπλοκίες, αιχμαλωτισθεί απο Κυβερνήσεις-Όργανα των Πλανηταρχών. 

Το καράβι της Κερύνειας μας, περιμένει στην πανέμορφη πόλη του Βορρά. Το πρόσφατο μάθημα της πολύ αγαπημένης μας συμπολίτισσας Τιτίνας Λοιζίδου,(κόρη του Δρα Ξάνθου Χαραλαμπίδη απο την Κερύνεια), διδάσκει ότι ο κάθε Ελληνας ακόμη και σαν άτομο, μπορεί και έχει εκατομμύρια τρόπους να αγωνιστεί για την δικαίωση.

  http://www.kyreniaship.org/text1/greek%20text/kyrenia2%20story%20greek.htm